Araw-araw, di ako makapaghintay na pumatak ang alas-kwatro ng hapon para makauwi na ng bahay. Pagdating ng bahay, kakain muna at magkukulong na sa kwarto, dadamputin si Santiago 🙂 Last week lang namin siya binili. Hindi ko maalala kung kailan pa binili ung luma naming gitara, matagal na atang panahon yun, sirang-sira na nga siya eh, isang kanta palang kailangan mo na ulit itono, kaya ang kapal ng kalyo ko sa daliri.
Meet Santiago:
Mas pogi siya sa personal, ahihihi.
Buti abot ng mga cute mong daliri ang mga kwerdas. Hehehehe. Naku! Di na masarap i-holding hand ang kaliwa mong kamay, para na yan paa! Nyehehehe! Praktis ka pa, tas tugtugan na!
Jeng-jeng-jeeeeeng! Tugu-dug!
okay lang, wala naman akong ka-holding hands eh 😛
ANO BA PWEDENG PAMPATANGGAL NIYAN